De vraagprijs by Sophie Kinsella

Author:Sophie Kinsella
Language: nld
Format: mobi
Tags: Chicklit
ISBN: 9044335561
Publisher: House of Books B.V., The
Published: 2011-12-31T23:00:00+00:00

9

Op de ochtend van de ECO-optocht reed Anthea vroeg naar Silchester en kwam terug met twee grote dozen.

‘Jongens!’ riep ze toen ze naar binnen liep. ‘Kom eens kijken wat ik hier heb?’

De jongens kwamen nog in pyjama en ochtendjas de gang in, kauwend op hun cornflakes. Hannah liep erachteraan met een mok van de sterke, zoete thee die ze ’s ochtends nodig had om aan de dag te kunnen beginnen.

‘Kijk!’ zei Anthea trots, en ze hield Daniel een doos voor. Hij keek ernaar.

‘Uil, tien tot twaalf,’ las hij.

‘Die andere is een uil acht tot tien,’ meldde Andrew. ‘Wat zou dat zijn?’ voegde hij er nieuwsgierig aan toe.

‘Maak maar open,’ zei Anthea. Daniel keek naar haar op. Hij had een akelig voorgevoel aangaande de inhoud van de dozen, maar hij trok gehoorzaam aan het touw dat het deksel op zijn plaats hield. Andrew was hem voor.

‘Het zijn veren!’ zei hij.

‘Het is een kostuum!’ zei Anthea. Daniel had eindelijk zijn doos opengemaakt en keek erin. Een uilenkop keek terug. Hij pakte hem met licht bevende vingers. Het was een complete holle kop van bruine veren en iets zachts. De kop had twee grote, gele ogen waar gaatjes in waren geprikt en een oranje plastic snavel. En opgevouwen in de doos lag een zacht uilenlijf met veren.

‘Hij heeft vleugels waar je onder het lopen mee kunt fladderen,’ zei Anthea blij. Andrew en Daniel keken elkaar aan.

‘Moeten we die pakken echt aan?’ vroeg Daniel. ‘Kunnen we niet alleen ons gezicht beschilderen, net als vorig jaar?’

Anthea keek verbaasd. ‘Nee,’ zei ze toen bits. ‘Doe niet zo gek. Goed, als jullie klaar zijn met ontbijten, gaan jullie je verkleden. We moeten om elf uur weg.’ Ze keek van Daniels mistroostige gezicht naar Andrew, die peinzend naar zijn kostuum staarde. ‘Kom op, allebei,’ riep ze uit. ‘Niet zo somber! De optocht wordt leuk! En jullie zullen er allebei schitterend uitzien.’ Ze richtte zich tot Hannah. ‘Ja toch, Hannah?’

‘Schitterend,’ herhaalde Hannah toonloos. Anthea wierp een wantrouwige blik op haar en liep toen kordaat de trap op.

‘En eet een beetje door,’ zei ze over haar schouder. ‘We willen niet te laat komen voor het begin van de optocht.’

Toen ze weg was, keek Daniel angstig naar Hannah.

‘Dat kunnen we niet aan!’ zei hij. ‘Dan lopen we er compleet belachelijk bij!’

‘Zo erg is het niet,’ zei Hannah. ‘Geen mens weet dat jullie het zijn.’

‘Toch wel,’ zei Andrew. ‘Ze weten dat wij het zijn, want dat zegt mam wel.’

Hannah schoot in de lach. ‘Daar heb je gelijk in,’ zei ze. Ze keek weer naar Daniel, die somber aan zijn kostuum voelde. ‘Hoor eens, Daniel,’ zei ze vriendelijk, ‘trek dat pak na het ontbijt maar aan, en als het er heel verschrikkelijk uitziet, hoef je het misschien niet aan van je moeder.’

‘Oké,’ zei Daniel. Hij liet de doos vallen en schopte ertegen. ‘Maar het moet vast toch,’ voegde hij er pessimistisch aan toe. Marcus zat aan de ontbijttafel koffie te drinken, zich totaal niet bewust van de komst van de kostuums. Het leek of hij de krant zat te lezen die voor hem lag uitgespreid, maar hij had zijn gedachten er niet bij.

Download

Copyright Disclaimer:
This site does not store any files on its server. We only index and link to content provided by other sites. Please contact the content providers to delete copyright contents if any and email us, we'll remove relevant links or contents immediately.